ویلایی با فضایی حدود ۶۰۰ متر مربع واقع در شهرک خانه دریا در مازندران توسط گروه معماری وحید مقیمی طراحی شده است.

موفقیت‌های این پروژه
عدم استفاده مداوم و همیشگی کارفرما از این ویلای ساحلی دلیل عمده معمار برای انتخاب چنین شیوه طراحی بود و آن را در بخش اول همین مبحث مورد بررسی قرار دادیم به گونه ای که:
یک فضای انعطاف پذیر هم برای محیط زندگی و هم برای محیط اطراف فراهم آمده است؛ همچنین تغییر مختصات مکانی در هر زمانی، امکان تغییر کیفیت فضایی متفاوتی را در اختیار ساکنین می گذارد. این امر باعث شده که انگیزه‌ای برای نقل مکان از فضای شهرنشینی به این ویلا باشد.
ایجاد فضایی با پس زمینه‌ی کاملا سبز به شکلی که کل سازه طوری به نظر می رسد که انگار خود بخشی از همان منظره سبز بوده و بام ویلا که تنها با یک سقف و یک دیوار شیشه‌ای پوشیده شده، با لبه های شیروانی‌اش پیرامون ویلا را محصور کرده است. در طول روز داخل ویلا غرق در نور آفتاب می شود و پنجره‌های رو به چشم انداز اطراف، انرژی بیشتری را برای زندگی جذب کرده و در شب همین منظره چشم را نوازش می دهد.

تمایز و حس کنجکاوی برای کشف فضاها یکی از نکات اصلی این پروژه است. وجود فضاهای خالی در قسمت های مختلف، رمپ شیشه‌ای و اختلاف سطح ارتفاع (در یکی از دو بخش ساختمان) همگی روی این نکته انگشت می گذارند. نوک درختان بامبو و نیزار از راه یک شکاف باریک و با عبور از رمپ شیشه‌ای که نور آفتاب صبحگاهی بر آن می تابد خود را به اتاق اصلی در طبقه بالا رسانده و هم زمان با آن با تابش خورشید به درون ساختمان حس خاصی به فرد دست می دهد. این فضا هم برای ما و هم برای کارفرما که این طرح را قبلا بارها و بارها دیده‌اند، حس کنجکاوی و کشف فضاها را در پی داشته است.

در این پروژه، سطح دسترسی به راهروهای شیشه‌ای و آویزان و رفت و آمد در آن، روح زندگی را در خانه و اطراف آن دمیده است.
ما سعی کردیم تا کل ساختمان علیرغم متفاوت بودنِ بافت معماری پیرامونش، از ماهیت تفریحی خود دور نشده و حس ویلای ساحلی را به فرد منتقل کند. اگرچه تمامی ویلاهای شمال با سیستم هرمی شکل و سقف های شیب دار متداول در آن منطقه ساخته نشده‌اند، اما در عین متمایز بودنش، با محیط پیرامون خود همخوانی دارد.
مرتب بودن و نظم فضایی کافی؛ فضاهای خدماتی در مرکز پلان به گونه ای قرار گرفته که دسترسی از شمال و جنوب با کمترین فاصله و ارتباط آسان بین فضای خدماتی و منزل امکان پذیر است.
پیوستگی و امتداد فضای داخل و بیرون ساختمان و تجاوز این دو فضا به محدوده همدیگر؛ این امر با به کارگیری مصالح ساختمانی مشترک و نفوذ لایه های بیرونی به عمق فضاهای داخلی به شکل شکاف های باریک و همچنین با مسطح بودن سطح زمین و تعدی به حریم درون سازه عملی شده است.

سازه و سیستم نصب
در ابتدا قرار بود که سازه بتنی بوده و تیغه های زیادی داشته باشد؛ بنابراین ستون ها از طبقه اول حذف شده و یک لایه بتنی به جای آن به صورت افقی تزریق شد. اما در میانه راه و اواسط مراحل طراحی، طبق خواسته کارفرما برای کاهش هزینه‌ها و سهولت اجرا، پروژه به یک سازه بتنی تیر و دال تغییر یافت. برای اینکه دیوارها را حذف کنیم ابعاد ستون ها بزرگ تر شده و اطمینان حاصل کردیم که همه این ستون ها در جای دیوارها قرار گرفته‌اند. حداکثر میزان پیش رفتگی در طبقه اول ۲ متر بوده و در پایان کار، بام به شکل یک تیرک کامپوزیتی شیب دار به همراه پروفیل های فلزی با پوشش ورقه‌ای از کار در می آمد. راه پله و شیب آن به صورت سازه‌های فلزی بیرون زده‌ای هستند که با بتن به هم متصل شده‌اند.
برای سرمایش و گرمایش ویلا از پکیج های فن کوئیل‌داری استفاده شده که دارای پانل‌های پوششی توکار هستند. این پانل‌ها برای ما که می خواستیم کولرها در معرض دید نباشند بسیار حائز اهمیت بود.
مصالح ساختمانی
موضوع اصلی در اینجا در رابطه با به کارگیری مصالح به صورت پیوسته از بیرون به داخل و همچنین استفاده از مصالحی است که با بافت پس زمینه هماهنگ بوده و از شلوغی و تعدد مصالح جلوگیری شود. در این راستا، چوب اشباع شده برای ما بهترین گزینه است چون که از دوام بسیار بالایی جهت استفاده در بیرون برخوردار است و هم اینکه با کل نمای پروژه همخوانی دارد. سنگ یکی دیگر از مصالحی بود که در فضای داخل و بیرون مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به کانسپت پروژه، مصالح شیشه‌ای و تیره به طور وسیعی در طبقه همکف به کار رفته است تا که تعلیق فضای سفید بالایی (طبقه اول) را در مجاورت رنگ تیره تشدید کند.